13 april 2025, de dag van de NN Marathon Rotterdam, stond al maandenlang met rood omcirkeld in mijn agenda. Na een prachtig resultaat in 2024 was mijn doel voor dit jaar duidelijk: wederom een nieuw persoonlijk record (PR). Onder begeleiding van Ad Vissers begon ik eind november vol toewijding aan mijn trainingsschema.

De voorbereiding
Het eerste blok van vier weken verliep rustig. Het tweede blok bracht meer kilometers, en in januari startte het derde blok. Hier werden mijn duurloopjes verder uitgebouwd en kwamen tempowisselingen in mijn schema, om het marathonritme goed onder de knie te krijgen. Half februari liep ik een halve marathon in Berkel en Rodenrijs. Het doel? Iets sneller dan marathontempo lopen. Het ging zó goed dat ik mijn PR op deze afstand ook verbeterde.

Met de langere duurloopjes in dit blok kwam ik in de “dertigers”, die onmisbaar zijn in de marathonvoorbereiding. Half maart begon het zwaarste deel van de training: de volumeweken. Meer trainingen, meer kilometers en langere duurloopjes stonden op het programma. Als afsluiter liep ik een 10K-wedstrijd in Steenbergen, voordat ik de laatste weken de kilometers wat afbouwde richting de grote dag.

De marathon zelf
Na maanden van voorbereiding brak eindelijk de dag aan. Ik voelde me topfit en sterker dan ooit. Met mijn geweldige halve marathon nog vers in mijn geheugen, was ik vastberaden om mijn PR te verbeteren. Mijn strategie was helder: een stabiel tempo aanhouden en na 30 kilometer kijken of ik kon versnellen. Het belangrijkste was echter om niet te snel te starten, ondanks de adrenaline, aanmoedigingen en de prachtige sfeer in Rotterdam.

De eerste 5 kilometer verliepen volgens plan, en ook bij de 10K lag ik op schema. Het vernieuwde deel van het parcours bracht me naar kilometer 15, waar ik het tempo nog steeds mooi stabiel hield, al voelde het minder soepel dan in Berkel en Rodenrijs. Na 20 kilometer zat ik goed op schema, maar de souplesse nam af. Ik besloot iets te temporiseren om kleine klachtjes onderweg op te vangen.

Al snel kwam ik aan bij de Maashaven en daarna de iconische Erasmusbrug. Het stuk over Blaak en langs de kubuswoningen leidde naar het gevreesde 30-kilometerpunt. Hier begon het zwaarste deel van de marathon: het Kralingse Bos. Onderweg moedigen mensen je aan, delen ze water uit en geven ze je eten. Als je vaker in Rotterdam hebt gelopen weet je dat wanneer je hier goed doorheen komt, het erna nog maar een “stukkie” is. De aanmoedigingsvideo van familie en vrienden bij kilometer 34 helpt hierbij enorm en die boost heb je nodig. Het geeft je net het laatste zetje op weg terug naar de stad. Het voelt als op de weg terug naar huis, na zware trainingen en je blij bent dat het er bijna op zit. Tussendoor check ik de gemiddelde tijd die nu toch echt wel oploopt maar een PR zit er nog altijd in. Nog even volhouden op weg naar kilometer 40, De Gele Kanarie en de Coolsingel. De rijen met mensen is echt ongelooflijk en de aanmoedigingen zijn niet minder. Rotterdam is de #mooiste. Met deze boost kan je niet anders dan het laatste stukje het tempo stevig te verhogen. Alles geven tot aan de streep. 

De finish 3.20.55
De laatste meters voelen fantastisch; met de finish in zicht lijkt alles moeiteloos te gaan. Zodra je de finishlijn passeert, is er een overweldigend gevoel van leegte—uitgeput, maar vooral trots dat het gelukt is om de marathon te voltooien. Ongeacht of je elkaar kent, feliciteert iedereen elkaar met deze prestatie.

Het doel waar ik maandenlang naartoe had gewerkt, was bereikt: een nieuw persoonlijk record, en fitter dan ooit. Nu is het tijd om te herstellen en ruimte te maken voor dingen waar de afgelopen maanden weinig tijd voor was. Maar de ambitie blijft groot, en een nieuw doel is alweer in zicht.